Mijn lichaam is in opperste staat van paraatheid. Ik ben klaar voor het startschot. Geconcentreerd buig ik mijn lichaam in de beste startpositie. Zweet parelt op mijn voorhoofd. Een fruitvlieg vliegt loom langs mijn hoofd, maar ik negeer hem.
Dàn klinkt het startschot: "Eet Smakelijk". Ik grijp mijn mes en vork en daar gaaaaa ik. Met mijn gezicht bijna in mijn bord schuif ik mijn maaltijd naar binnen. Ik begin met de aardappels: met slechts 2 vorkbewegingen verdwijnen ze in mijn mond. Zonder adempauze laad ik de groente op mijn vork, en ga soepel door naar het vlees.In slechts 3 minuten heb ik mijn bord leeg. Ik heb gewonnen: ik ben het eerste klaar. Uitgeput leun ik achterover in mijn stoel en vraag mezelf af: Wat heb ik nou eigenlijk zojuist gegeten??
Krijg ik ooit het vermogen rustig te eten terug, met vijf kinderen aan tafel?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Misschien gewoon de tijd nemen?
BeantwoordenVerwijderenIk eet altijd rustig, zelfs met 4 drukke kinderen.
Dan ben ik heel benieuwd hoe je dat doet. Ik heb er drie en ik vind het hard werken.
BeantwoordenVerwijderenIedereen eet zelf, ook de tweeling van 2 (de oudsten zijn 9 en 5). De tweeling zit wel ieder aan een kant van mij, zodat ik ze af en toe kan helpen (mijn man is er door zijn werk nooit). Dat ze soms een beetje knoeien vind ik niet zo erg.
BeantwoordenVerwijderenGezeur over iets niet lusten heb ik bijna nooit, iedereen eet nagenoeg alles. Vaak overleg ik ook (deels) wat we eten, of laat ik ze helpen.
Verder wordt er altijd heel veel gekletst door iedereen. Over van alles, en op ieder's niveau. Ik vind het dan ook belangrijk dat eten een sociaal gebeuren is.
Gevolg is wel dat we meestal dik een uur aan tafel zitten, maar daar heeft niemand eigenlijk problemen mee.