De goed geoliede machine van naar-school-brengen-en-halen lijkt wel een beetje roestig. Knarsend en knerpend komt hij op gang maar het gaat nog wat stroef. Ik moet dan ook constateren dat ik voor de vakantie een hardwerkend en zeer efficiënt bestaan leidde!! Zeker nu ik mijn routine kwijt ben werk ik me een slag in de rondte om alles in goede banen te leiden. Het zijn de kleine dingen, de olie op de juiste mechanieken gieten, die zorgen voor een soepele gang van zaken. Maar ik ben een beetje kwijt waar, en wanneer die gegoten moet worden. En tja, dan komt er wel eens een kink in de kabel. Zo kon Ot vanmorgen zijn schoenen niet vinden, vergat zijn broodtrommel en drinken, en zat Piet boven op tafel uit de pot pindakaas te bikken.
Maar ik houd wel van een uitdaging. Bovendien, nu ik niet meer voortdurend wordt blootgesteld aan enorme decibellen op onvoorspelbare momenten, kalmeren héél langzaam mijn zenuwen. Over niet al te lange tijd hoop ik dan ook weer te zingen: "De wielen van het leven draaien rond, draaien rond, draaien rond!"
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Rustig aan.
BeantwoordenVerwijderenStap voor stap komen ze op gang
Het is eigenlijk net breien :)
pff, nou het knarst en piept hier ook nog van alle kanten, ik wist niet (meer) hoe lastig het kon zijn om 4 kids netjes Met gepoetste tanden, gekamde haren, schone kleertjes en een volle maag voor half negen op school te krijgen terwijl ik HET toch al 8 jaar doe. Ik kan me echt niet herrinneren op zoveel tegenwerking te stuiten.....ik hoop op verbetering maar hoor deze klacht van heel veel moeders, dat is dan weer een troost.
BeantwoordenVerwijderen