Niets aan de hand! Ik heb alles onder controle!

Vol goede moed vertrok ik vanmorgen met de kinderen naar Teuntjes zwemles. Omdat ik geen puf had de buggy in de auto te proppen en Piet er toch niet in wil besloot ik hem in het tuigje te hijsen. Uiteraard flipte Piet compleet, maar daar was ik op voorbereid. Stoïcijns negeerde ik zijn ongewenste gedrag en probeerde hem af te leiden "Kijk Piet! Een boom!". Het werkte totaal niet, maar ook daar was ik op voorbereid. Dit keer zou ik me nergens door uit het veld laten slaan. Ik ging in gedachten naar een Happy Place en liet Piets protesten van me afglijden. Met veel gekrakeel bereikten we het zwembad, waar ik veel bekijks had met mijn kindervariant op Ik Laat De Hond Uit.

Nadat we Teuntje veilig hadden afgeleverd liepen we Zelhem in. Ik liet de kinderen om de beurt raden wat voor winkel we zagen, en complimenteerde mezelf in gedachte met zoveel Moederlijke Leukheid. Maar toen werd mijn ferme aanpak Piet te gortig en hij wierp zich krijsend te neder. Ik besloot tot negeren over te gaan, en bleef kalm bij hem staan terwijl hij daar over de stoep dweilde. Maar na zo'n 5 minuten verveelde ik me wel heel erg, en ik had geen boek of koffie bij me, dus ik pakte Piet op en zette hem op zijn voeten, die hij prompt als een soort landingsgestel introk. Ik keek om me heen, om te zien of er iemand keek en trok stiekem aan de lijn van Piets tuigje. Piet schoof een paar centimeter op. Maar ja, het is niet pedagogisch correct om je kind over straat te slepen. Ik woog mijn opties af: hier blijven staan met Piet als decoratie op de stoep of toegeven en hem tillen. Ik slingerde Piet over mijn schouder, trok een gezicht van niets-aan-de-hand-ik-heb-alles-onder-controle en zo wandelden we terug naar het zwembad.

Nou vraag ik je: hoe kun je nou een leuke moeder zijn als je kinderen hebt!!!!!