Voor wie de Haan kraait.

Ontbreekt het mij aan loyaliteit? Neem nou gesprekken met vriendinnen. Dan hebben we het wel eens over onze partners, en laten we het erop houden dat de verhalen niet meer uit het Prille Verliefdheids Stadium komen, waarin je alles van de ander geweldig vind. Gestimuleerd door een luisterend oor en begripvolle blik leggen we onze partnerroerselen aan elkaar bloot. Dan komt het later wel eens voor dat ik me enigszins bezwaard voel, dat ik denk dat ik Floris misschien rooskleuriger had kunnen afschilderen. In de verte hoor ik dan een denkbeeldige haan 3 keer kraaien.

Hetzelfde geldt voor de kinderen. Ik houd van mijn kinderen, maar dat wil niet zeggen dat ik ze altijd perfect vind. Jan kan hondsbrutaal zijn en Maartje een dram. Maar terwijl ik dit schrijf hoor ik in de verte alweer de eenzame kraai van een haan.

Dus hier mijn nieuwe waarheid:
"Mijn kinderen vragen mij elke dag "Mama, kunnen wij U nog ergens mee hèlpen?". En Floris kan mij met 1 pink op zijn witte paard tillen, vleit mij tegen zijn strakke torso, en rijdt met mij naar verre horizonten."

Kukelekuuuuuuu, Kukelekuuuuuu, Kukelekuuuuuuuu.
Nu kraait de haan voor mij...