Unique Networking Opportunity

Slechts 4 verjaardagsgasten heeft Maartje uitgenodigd. Hoe ik haar ook stimuleer om er méér uit te nodigen. Ik zie verjaardagsfeestjes als Unieke Networking Opportunity. Een kans om diplomatieke banden te smeden, coalities aan te gaan, en jezelf van veel uitnodigingen te verzekeren, kortom als kans om in populariteit te stijgen. Ik weet eigenlijk niet waarom, want de vorige verjaardagsfeestjes van Jan en Maartje hebben weinig uitnodigingen opgeleverd, en de genode gasten zijn geen vaste vriendjes en vriendinnetjes geworden. Waaruit maar weer eens blijkt dat je als moeder nog wat van je dochter kunt leren: ga je eigen weg en zo.

Zelf was ik ook geen Popie Jopie. Ik bevond mij in de schemerzone der onzichtbaarheid. Zo kon het gebeuren dat ik op mijn bloedeigen verjaardagsfeestje in de eerste klas van de Middelbare school als Jarige Job simpelweg vergeten werd bij een spel. Het zijn dat soort jeugdige traumatjes waar ik mijn kinderen veilig langs wil laveren. Hopelijk bezorg ik ze daarmee niet een nieuw type trauma: "Oh, dr. Freud, mijn moeder zat altijd te zeuren dat ik heel veel kinderen moest uitnodigen, terwijl ik dat helemaal niet wou, en nu heb ik een Uitnodigingsfobie."