Als ik een Mevrouw was uit een Cissy van Marxveldt boek, met een Meisje in dienst dat gebreide mutsjes op mijn ei zet, dan zou ik jammerlijk falen. Ik ben zo druk het mijn 'personeel' naar de zin te maken dat ik me soms afvraag of het me niet meer werk oplevert dan rust.
Zo trakteer ik mezelf van mijn Samen-Bevallen-geld 1 keer in de 14 dagen op een huishoudelijk hulp om de bovenverdieping grondig aan te pakken en algehele versmering tegen te gaan. Ze komt op donderdag dus de hele woensdag ben ik als een wilde aan het opruimen. Met grote vuilniszakken trek ik van kamer naar kamer en gooi rücksichtslos allerlei zooi, en soms ook dierbaarheden weg. Zoals ik al zei: Rücksichtslos. Om het de hulp verder zo makkelijk mogelijk te maken maak ik grote stapels van het meubilair, zodat zij enkel nog een dweil over de vloeren hoeft te halen. Elke 14 dagen vraag ik me dan ook af of ik zelf niet even een dweil er overheen zal halen. Ik ben immers al zover gekomen. Maar hoe vertel ik het slechte nieuws dat ik haar niet meer nodig heb aan de werkster? Dat kan ik haar niet aandoen. Als de werkster komt verwelkom ik haar als een lang verloren familielid en informeer uitgebreid naar haar gezondheid en algehele geluk. En als ze een half uurtje heeft gewerkt informeer ik of ze een kopje koffie blieft. Dan drinken we een half uur koffie, terwijl ik in gedachten mijn geld zie verdwijnen.
Momenteel hebben we een Klusjesman in huis. Hij herstelt onze wel erg rustieke muren. Omdat ik niet lui wil lijken doe ik niets anders dan opruimen en koffie voor hem zetten. Ik informeer belangstellend naar zijn beroep, hobby's en aspiraties. Ik weet nu alles over houtsoorten, de verschillende materialen die je als basis voor duplex kunt gebruiken en de Vissport. Vraag me maar wat, wat dan ook! Wedden dat ik het weet?! Wedden?!
En als laatste personeelsvorm hebben we dan nog de Incidentele Oppas. Ook hier kan ik het niet laten uitgebreid te socialiseren, met als gevolg dat ik na overhandiging van de betaling nog een uur druk ben met thee drinken met de oppas.
En de ironie is dat misschien de Hulp, Klusjesman en Incidentele Oppas bij zichzelf ook denken: "Oh nee, ik moet weer naar die behoeftige Mevrouw, die steeds maar koffie met me wil drinken." Misschien moeten we maar eens een functioneringsgesprek hebben met z'n allen. Dan zorg ik voor gebak.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Het voordeel van deze benadering is wel dat men graag bij je over de vloer komt en dat ze ook zijn /haar uiterste best zullen doen hun klus zo goed mogelijk te klaren.
BeantwoordenVerwijderenWie wil er nu een hulp die mutsjes over eitjes heen zet en die mevrouw niet eens in de ogen durft te kijken?