Het Dappere Thuisblijfmoedertje dat breide

Het dappere Thuisblijfmoedertje en haar man zaten op een avond bij het knapperende haardvuur, dat ze uiteraard zelf had aangelegd. Terwijl haar man zich vermaakte met zappen breide het dappere Thuisblijfmoedertje dat het een lieve lust was. Onderwijl zong zij melodieus het wijsje 'Eén recht, en één áááv'recht, één rehecht, en één aav'recht, één ááááverrèèècht." Terwijl zij zo genoeglijk zat te breien zei ze tegen haar comateuze man: "Gezellig hè, dat ik zo zit te breien?"
"Hm", bromde haar man. "Je doet het veel te langzaam. Mijn Oma, díé kon breien. Haar breinaalden vlogen heen en weer. Dàt was gezellig; haar naalden tikten tenminste."
Verbolgen zei het dappere Thuisblijfmoedertje: "Wat ben je toch een ondankbaar sujet. Als straf ga ik een hele wollige trui voor je breien, met een col tot aan je ogen." En zo gebeurde het. Maar omdat het dappere Thuisblijfmoedertje nog niet zo snel was, was de trui pas af toen haar man al oud en grijs was. Maar hij kriebelde wel als een gek.
Dus het Dappere Thuisblijfmoedertje was erg tevreden.
En ze leefde nog lang en breiend.