Bioscoopje spelen

Op zaterdagavond spelen Floris en ik graag Bioscoopje. Dan trakteren we onszelf op een film met een zak chips en maken ons op voor een relaxt avondje niet-uit. Dit keer hadden we de The Grudge gehuurd; een bijzonder enge psychologische horrorthriller. Verstijfd van angst zaten we naast elkaar op de bank en schrokken van ieder geluidje. Na veel gezoek vonden we de afstandsbediening en kon de film beginnen.

Het verhaal gaat over een behekst huis in Japan, en iedereen die het huis binnentreedt wordt daarna door twee ongelooflijk enge geesten achtervolgd tot ze dood zijn of uit wanhoop zelf van het balkon springen. Een groot deel van de film heb ik dan ook mompelend tegen mezelf "Het is maar een film, het is maar een film" doorgebracht. Van Floris hoef ik bij enge films niet veel steun te verwachten, want die is nog banger dan ik. Met opmerkingen als "Wat kunnen ze veel met make-up tegenwoordig hè?", probeerde ik Floris en mezelf gerust te stellen.
Midden in het verhaal was de film plotseling afgelopen. Floris kwam achter de bank vandaan en schonk nog een glaasje in. Eensgezind besloten we dat we nóóit een huis in Japan gaan kopen.

Volgende week gaan we Finding Nemo kijken.