Zoals je Zondagsrijders hebt, zo heb je ook Zondagsboodschappers. Mensen die voor de liefhebberij zo nu en dan een paar boodschappen doen. Gewoon, 'voor de leuk'. Zo iemand is Floris. En de prijs van zijn Zondags Boodschappen betaal ik in de vorm van ongemak en stress.
Vandaag is het dinsdag en dus moest ik voor de hele week boodschappen inslaan. Een niet geringe taak, waarbij mij steevast aan het eind van mijn boodschappen, een onstuitbare drang overvalt om het karretje met alle boodschappen te laten staan en me snel uit de voeten te maken. Maar goed het moet gebeuren, en ik heb mijn systeem om alles zo soepel mogelijk te laten verlopen. Een van mijn trucjes is om Ten Allen Tijde een munt van 50 eurocent in het dashboard van de auto te hebben. Die gebruik ik voor het karretje en leg ik daarna Altijd terug.
Maar soms moeten er nog wat kleine dingen worden gehaald in het weekend. Die doet dan Floris. En wat doet Floris?! Hij gebruikt mijn muntje en legt hem Niet terug!!!!! En zo kon het gebeuren dat ik vandaag bij de Jumbo supermarkt aankwam met Piet in mijn kielzog en géén karretje kon pakken. Ik zocht in alle portemonnees, tassen, broekzakken naar voldoende kleingeld om bij de kassa te wisselen voor een 50 cent munt, maar toen was Piet natuurlijk allang gaan klieren. Toen ik eindelijk een felbegeerd karretje in mijn bezit had deed zich het volgende probleem voor.
Als Zondagsboodschapper vindt Floris het niet nodig om Piet in het karretje te zetten. Hij laat hem gewoon los in de supermarkt rondlopen. En leg dan maar eens aan een bijna tweejarige uit dat hij nu wèl in het karretje moet zitten. Een onbegonnen taak. Waarom vraag ik mij nog af waarom Floris al jaren met stip op no. 1 staat in de Leuke Ouder Top Tien, en ik nog niet eens binnenkom! Maar dit terzijde. Piet en ik raakten in een vuistgevecht verwikkeld. Omdat ik niet kon winnen, zocht ik in mijn tas naar omkoopmateriaal en vond een oud stuk dropveter. Ik veegde het af langs mijn rok en bekeek het. Wel een beetje zanderig, maar ach, het schijnt dat kinderen de laatste tijd te weinig aan bacteriën worden blootgesteld. Ik gaf de dropveter aan Piet. Piet liet zich vermurwen en ging zitten. Ik haalde een paar keer diep adem en begon aan mijn Doordeweekse Boodschappen. Was ik maar een Zondagsboodschapper...
Superherkenbaar!!!! En als ik er dan, op een quasi-nonchalante manier wat van zeg, zegt ie 9 van de 10 keer ook nog: joh, maak je niet druk! @($*%&^#&&%^#*#)@($*&$%&. Volgens mij is het een complot.
BeantwoordenVerwijderen