Zo maar een dag

18-05-2005
Zo, alle kinderen zijn weer veilig afgeleverd in hun diverse lokalen en met Piet alleen loop ik naar huis. Dan drinken we eerst samen een kopje thee voor we aan het werk gaan. We hebben een vol programma. Om te beginnen uiteraard de was: doen en opvouwen. De bedden afhalen en de kamers fatsoeneren. Om 9.35 gaan we naar beneden voor een kop koffie en fruithap. Terwijl Piet televisie kijkt schrijf ik ondertussen een boodschappenlijstje voor de hele week.

Na de Teletubbies gaan we naar de supermarkt. Tegen de tijd dat we zowel de Aldi als de C1000 hebben bezocht èn alle boodschappen zijn opgeruimd is het alweer bijna tijd om de kinderen op te halen van school. Voordat ik ze ophaal maak ik hun broodjes alvast klaar om actiefilm-achtige taferelen te voorkomen. Het is dinsdag dus ze krijgen een Kaiserbroodje. Dan, om 11.30, wandelen Piet en ik samen naar school en pikken daar de kinderen weer op. Thuis lunchen we, en gaan de kinderen spelen. Om 12.45 breng ik ze weer naar school, leg Piet in bed en dan heb ik van 13 tot 15 tijd om les 2 van de cursus Samen Bevallen voor te bereiden voor vanavond. Twee uur om het gedeelte van mijn hersenen waar mijn Innerlijke Cursusleidster woont te activeren. Dat doe ik door de les door te nemen, en omdat het onderwerp Pijn is knijp ik mezelf ook maar een paar keer.

Om 15 uur maak ik de fruithap en een kan met ranja klaar en zet die op een dienblad klaar. Dan wandelen Piet en ik alwéér de route naar school. De kinderen eten thuis fruit en ik vraag hoe hun dag was. Ze lijden allemaal aan Kinder Alzheimer dus ze weten van niets. Maar dat maakt niet uit. Het gaat er om dat ze de gelegenheid krijgen om hun verhaal te doen. Dat zeg ik tenminste maar tegen mezelf. En tegen Teuntjes Aquapet die begrijpend op en neer springt.

Daarna gaat iedereen zijns weegs. Ik bereid alvast het eten voor en maak de bedden weer op. Om half vijf ga ik koken en om 5 uur zitten we aan tafel. Tussen half 6 en 6 poets ik tanden en trekken de kinderen hun nachtkleding aan. Dan nemen ze plaats op de bank en kijken de Grote Drie: Sesamstraat, Villa Achterwerk en Klokhuis. Ondertussen ren ik rond om alles klaar te maken voor de cursus Samen Bevallen. Om 19.15 kunnen de cursisten binnen kunnen lopen.

Van 19.15 tot 21.30 geef ik cursus en daarna maak ik alles klaar voor de volgende ochtend. Tafel dekken, trommeltjes voorbereiden, kleding klaarleggen voor de volgende dag en dan neem ik in bed even wat ontspannende vakliteratuur door, namelijk de folders van deze week.

En dan is het tijd om te gaan slapen, want morgen begint alles weer opnieuw. En opnieuw, en opnieuw, en opnieuw.

3 opmerkingen

  1. Anoniem1:11 p.m.

    Of je nou thuisblijfmoeder bent of niet, de meeste dagen zijn toch hetzelfde, maar je hebt de vrijheid je kan gaan en staan waar je wilt maar..... dan komt mijn man thuis en vraagt vol onbegrip, heb je nou geen tijd gehad voor dit of dat. Ik heb hem gezegd dat ik wel met hem wil ruilen, daar bedankte hij toch voor,hahahaha

    groetjes Bianca

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem3:14 p.m.

    Ik was net m''n honderste wasmand aan het wegwerken toen ik daarna jouw dagboek las, wat een herkenning, heerlijk.....
    groetjes,
    Dorothea

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Anoniem11:19 a.m.

    Wat heerlijk om dit te lezen! Ik zou dit stukje best willen uitprinten en ophangen bij de supermarkt of op school....maar ach, laat ik het toch maar niet doen. In mijn hart ben ik ervan overtuigd dat ik heel hard werk voor een goed doel en voor mezelf! Eigenlijk heb ik alleen maar plezier in de dingen die ik doe voor mijn gezin. Ik moet stoppen met het negatieve denken over mijn taak als moeder en huisvrouw, en eigenlijk denk ik er helemaal niet negatief over, maar ja, jullie kennen het wel, er wordt nog teveel kleinerend gesproken en gedacht over ons werk!

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!

Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!

Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.