Nachtstrijd

Ik ben zo gespannen als een veer. De adrenaline giert door mij heen en mijn lichaam is in opperste staat van paraatheid. Er is maar één probleem: het is nacht en ik lig in bed. Met gekweld gemoed lig ik te luisteren naar Piet die ligt te krijsen. Als een soort pingpongballetje slinger ik heen en weer tussen "Hij is zielig en voelt zich alleen." en "Hij is een kleine tiran die met ons speelt als.... met pingpongballetjes."

Naast mij ligt Floris. Eveneens stijf als een plank. Naast de strijd met Piet speelt zich in ons bed een andere stille strijd af: wie knapt als eerste en gaat naar Piet toe? Ik win als Floris woest de deken van zich afgooit en stampend naar Piet toe gaat. Een weldadige stilte volgt. Ik probeer te ontspannen en te slapen maar mijn adrenalineniveau is dermate hoog dat dat nog uren kan duren. Net als ik een beetje begin te ontspannen komt een verkleumde Floris weer terug; hij gooit wild het dekbed omhoog, trekt een stuk van mij af en steekt zijn klamme voeten tegen mijn warme benen. Slaaplekker.