Hutkoorts en Binnenpret

Na een week meivakantie met slecht weer hadden de kinderen en ik behoorlijk last van hutkoorts. Ze joelden en sjeesden als halve garen door het huis terwijl ik in wanhoop de haren uit mijn hoofd trok. Omdat al mijn oproepen tot rust aan dovemansoren waren besteed besloot ik hun gedrag te kanaliseren in een acceptabele vorm door naar een binnenspeeltuin te gaan. Die zijn tenslotte gemaakt om als wilden rond te rennen. Op internet ontdekte ik in Kleef, in Duitsland, binnenspeeltuin Kleoland. Op hun site hebben ze een speciale pagina voor volwassenen, waar ze je lokken met een 'Tasse Kaffe und einem leckeren Stück Kuchen'. Nou mij hadden ze meteen overtuigd. En, voegen ze er aan toe: als je je nou schuldig voelt over de was die thuis ligt te groeien, dan mag je die gewoon meebrengen. Bij de receptie kun je een strijkplank en strijkijzer lenen.

We laadden de kinderen in en reisden af naar Kleef. Eenmaal in de auto voelde ik me meteen beter, simpelweg omdat we een doel hadden. De reis verliep voorspoedig en met een half uurtje waren we in Kleef. Toen konden we uiteraard Kleoland niet vinden. Gelukkig liep er een dikkig Duits jongetje op straat en ik groef in mijn hoofd naar de juiste Duitse woorden en kwam vol trots met "Wo ist Kleoland?". Het bleek om de hoek te zijn. We reden er naar toe en kwamen aan bij een verpieterd industrieterrein met een oude vervallen loods, waar inderdaad Kleoland op stond. De moed zonk me in de schoenen, maar eenmaal binnen was het gelukkig allemaal keurig en schoon. Floris en ik namen plaats in het restaurantgedeelte en de kinderen vlogen rond. De enige wanklank kwam van een stel jongetjes dat alle auto's in beslag nam en ergens in de klimrekken verstopte. Op een gegeven moment hadden ze er wel tien, en weigerden om er ook maar één af te staan. Tja, daar leren ze je op school niet het juiste Duits voor! Gelukkig is Teuntje niet voor een kleintje vervaard, en toen de jongetjes even niet keken pakte ze er een uit hun voorraadplaats. "Die kleine hat geklaut!" riep een jongetje en zette de achtervolging in terwijl Teuntje met wapperende haren wegracete. Gelukkig had Teuntje meer snelheid en wist haar achtervolger succesvol af te schudden.

Toen we naar huis gingen kreeg ik nog een plantje mee "Für die Mutti!". Mutti kan er weer helemaal tegen.