Doe niet als ik zeg
15-03-2016
-
Teuntje
'Hoe moet ik het dan aanpakken, dat uitmaken?' vroeg Teuntje me handenwringend. Na lang dubben had ze namelijk besloten dat het tijd was dat de wegen van haar en haar verkering scheiden.
Koortsachtig dacht ik na. Want een verkering uitmaken is een beetje als een pleister verwijderen: wat iedereen ook beweert, het doet altijd gemeen pijn.
'Misschien kun je hem alvast een beetje voorbereiden?' opperde ik. 'Dan weet hij al dat er iets is, en kun je makkelijker zijn hart in duizend stukjes breken.'
'Hoe dan?' wilde Teuntje weten.
'Je appt hem gewoon: 'We moeten praten,' wist ik. 'En dan maak je het volgende week als je hem ziet uit.' En ik feliciteerde mezelf in gedachten met mijn wijze raad.
Maar amper had Teuntjes vinger op send gedrukt, of een bombardement van appjes volgde, waarin de de verkering met groeiende wanhoop vroeg wat er dan toch was. Al snel bereikte hij de enige logische conclusie: 'Je wilt het toch niet uitmaken?'
Geschrokken van wat mijn advies teweeg had gebracht zei ik tegen Teuntje: 'App hem maar dat we er aan komen.' Ik rende ondertussen alvast naar de auto.
En toen heb ik Teuntje bij hem afgeleverd, zodat ze het slechte nieuws persoonlijk kon brengen, terwijl ik braaf wachtte in de auto en probeerde niet te kijken naar het slagveld dat ik had veroorzaakt.
Als troost zijn we daarna een ijsje gaat eten.
Maar wel zonder de verkering.
Ik zal hem missen.
En adviezen over uitmaken geef ik niet meer.
Koortsachtig dacht ik na. Want een verkering uitmaken is een beetje als een pleister verwijderen: wat iedereen ook beweert, het doet altijd gemeen pijn.
'Misschien kun je hem alvast een beetje voorbereiden?' opperde ik. 'Dan weet hij al dat er iets is, en kun je makkelijker zijn hart in duizend stukjes breken.'
'Hoe dan?' wilde Teuntje weten.
'Je appt hem gewoon: 'We moeten praten,' wist ik. 'En dan maak je het volgende week als je hem ziet uit.' En ik feliciteerde mezelf in gedachten met mijn wijze raad.
Maar amper had Teuntjes vinger op send gedrukt, of een bombardement van appjes volgde, waarin de de verkering met groeiende wanhoop vroeg wat er dan toch was. Al snel bereikte hij de enige logische conclusie: 'Je wilt het toch niet uitmaken?'
Geschrokken van wat mijn advies teweeg had gebracht zei ik tegen Teuntje: 'App hem maar dat we er aan komen.' Ik rende ondertussen alvast naar de auto.
En toen heb ik Teuntje bij hem afgeleverd, zodat ze het slechte nieuws persoonlijk kon brengen, terwijl ik braaf wachtte in de auto en probeerde niet te kijken naar het slagveld dat ik had veroorzaakt.
Als troost zijn we daarna een ijsje gaat eten.
Maar wel zonder de verkering.
Ik zal hem missen.
En adviezen over uitmaken geef ik niet meer.
Teuntje
11-10-2015
-
Teuntje
Als je als moeder je smartphone onbeheerd laat rond slingeren, kan het zo maar zijn dat je er ineens een hele reeks maffe selfies van één van je kinderen op vindt.
Ik maakte een collage van de selfies van mijn 16-jarige dochter Teuntje.
Zij heeft gelukkig geen last van de drang om overal op je voordeligst op te staan : )
Ik maakte een collage van de selfies van mijn 16-jarige dochter Teuntje.
Zij heeft gelukkig geen last van de drang om overal op je voordeligst op te staan : )
Abonneren op:
Posts (Atom)
