Ik ben dan ook geen fan van het mobieltje. Met dit moderne martelwerktuig ben je altijd bereikbaar, ook als je niet bereikbaar bent.
Sta ik mezelf op een zeldzame vrije ochtend net bij de Miss Etam in een jurkje te hijsen, gaat mijn mobieltje af. Snel ruk ik de jurk over mijn hoofd, en probeer mijn handen vrij te maken, waarna de grabbeltocht in mijn tasje begint. Uiteraard verstomt het mobieltje net als ik hem uit de tas gris.
Gelukkig, nu hoef ik niet 'aan de telefoon te komen'. Maar al snel maakt de opluchting plaats voor paniek, want wat als er iets met de kinderen is? Nog steeds half gekleed in de Miss Etam jurk begin ik met zweterige handjes op de knopjes te drukken, want hoe werkte dat ook alweer, berichten afluisteren? Piet heeft het me nog wel zo vaak uitgelegd.
Met het zweet op mijns aanschijns en de Miss Etam jurk, vind ik eindelijk de juiste cijfercombinatie en luister gespannen het bericht af dat een boodschap van mijn provider blijkt te zijn. 'U heeft nog 0,01 cent beltegoed.' Een cent die ik zojuist verspeeld heb door mijn voicemail te bellen. Trouwens de batterij is ook leeg. In deze onbereikbare toestand vind ik het mobieltje nog wel aardig.
Thuis check ik rustig mijn email, en neem de tijd om een doordacht, welbespraakt antwoord te formuleren, en daarmee de indruk te wekken dat ik een intelligente vrouw ben die ten allen tijde weet wat ze doet.
En zolang niemand mij belt, is er niemand die het tegendeel kan bewijzen.
Amen, helemaal mee eens. Groetjes van nog zo'n intelligente vrouw ;-)!
BeantwoordenVerwijderenEn dat jurkje (inmiddels met zweetplekken) heb je dat terug gehangen of hangt het nu in je kast?
BeantwoordenVerwijderenGewoon niet opnemen, laten rinkelen en naderhand kijken wie het was en dan beslissen of het de moeite waard is om terug te bellen...
BeantwoordenVerwijderenhelemaal mee eens.
BeantwoordenVerwijderenzie nijn blog:
http://hannekelive.web-log.nl/whats_on_my_mind/2009/10/mobiel-1.html
groetjes
He, jij weet toch wel weer mooi op te schrijven hoe ik erover denk!
BeantwoordenVerwijderenWaarom snapt de helft van de wereld NIET dat je eigenlijk niet gebeld wilt worden, en dan helemaal niet mobiel?
Ik heb zelfs ooit een baas gehad die me eerst belde, me een vervelend lang verhaal vertelde en dan altijd afsloot met de regel: ik zet het nog wel even op de mail. (Doe dat dan direct en val me niet lastig!)
Haha.
BeantwoordenVerwijderenMensen zeggen weleens tegen mij: "ik heb je proberen bellen,maar..."
Tja. Ik ben ook zo iemand die geen relatie heeft met haar gsm. Het is een nuttig ding, dat wel.
Heeeeeeel herkenbaar! Ook de bereikbaarheid per mail, die vele malen beter is dan die per mobiel ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook nog steeds verrast als iemand mij belt haha, als hij niet leeg is ;-)
oh, k ben zeker de enige maar ik vind mobieltje niks mis mee, zelfs wel handig ook al wekker voor diverse dingen :-) en ik vind smssen erg handig ( tussen bellen en mailen in dus :-) ) Maar nee ik ben absoluut bereikbaar op mobiel.
BeantwoordenVerwijderenMaar kweet nu meteen wel waarom ik dus dommig overkom ;-) blijkbaar
Ik en mijn mobiel: onafscheidelijk. Heb zelfs een apart plankje in de wc voor als het langer duurt dan gepland en ik toch onverhoopt (let op de woordspeling!) eens niet even bereikbaar zou zijn.
BeantwoordenVerwijderenDat ik zo aan mn mobiel gehecht ben komt ws omdat ik altijd bereikbaar wil zijn voor mijn (zieke) echtgenoot en de kinderen. Onnozel denk ik, maar zo voelt het gewoon...
(en van dat plankje in de wc is maar een geintje. Wel een goed idee trouwens, eens aan de Chef vragen of ie een plankje wil timmeren in de wc...)
:) Ik ben ook helemaal niet zo ad rem en dus vreselijk aan de telefoon. Ik word dus ook vele malen liever gemaild dan gebeld.
BeantwoordenVerwijderenMe-and-my-phone. Ik heb 'm altijd bij me, heb een abo (dus altijd tegoed) en ben ook nagenoeg altijd bereikbaar. Heerlijk rustig gevoel. Ik moet er niet aan denken om niet bereikbaar te zijn of niet te kunnen bellen.
BeantwoordenVerwijderenWij zijn in dit opzicht TOTAAL anders: ik leef bij de gratie van de mobiel.
BeantwoordenVerwijderenIk snap wel wat je zegt, maar mijn leven is anders beklonken. Hij werkt 24 uur-diensten, ik werk 4 dagen per week. En die dagen vlechten we zo maxinaal effectief door elkaar dat de kinderen altijd een ouder heeft en zo min mogelijk opvang (lees: ze weten dat ze een moeder hebben en ze weten dat ze een vader hebben, maar dat die twee elkaar kennen weten ze niet!)
's ochtends vlieg ik naar werk als hij thuis komt. 1 minuut later bel ik hem mobiel en dan praten we 10 minuten bij terwijl ik onderweg ben. Dan doen we 'de overdracht'. En a;s ik 's Avonds naar huis fiets, bel ik weer en kletsen we weer een minuut of 5: bijkletsen zonder kleine potjes. Als ik dan 's Avonds aan tavel schuif kunnen we tafelen met 5 en zijn De Grote Mensen Zaken Besproken.
Bij ons werkt het ;-)
ik heb ook nooit in de gaten dat die van mij gaat, denk rustig hee wat een leuke muziek!
BeantwoordenVerwijderenen mensen staren me dan aan van he muts je tas gaat over maar dat heb ik pas later door als ik zie dat ik een gemiste oproep heb..
Femke